Час у гарах ідзе інакш. Калі пазіраеш як павольна рухаюцца там людзі, жывёліны й хмары — сам міжволі запавольваеш рытм свайго тэмпу, а вочы спрабуюць увабраць усю веліч і прыгажосьць гор.
Так радасна, што картачка Вас усіх закранула!
Насамрэч, мяне таксама тым годам вельмі моцна закранулі/зачапілі карпаты! Там неверагодна чыстае, і нават "смачнае", я б сказала, паветра!